Bij Touffe aan tafel

Myrtle kookt altijd het aller aller allerlekkerst als ze dat op haar ‘ik-doe-maar-wat’ manier doet. Dit hadden we nog in de (koel-)kast en dat past wel bij elkaar. Het leuke van dit gerecht is dat je hier van alles aan kan toevoegen. De couscous wellen met bouillon ipv alleen water. Of tomaten of champignons toevoegen aan het gehaktmengsel. Of Ras El Hanout kruiden gebruiken ipv de kebab kruiden die hier beschreven staan. Pas het een beetje aan aan je eigen smaak, gebruik je hart, dit is slechts de basis…

Beetje irritant ben ik wel, ik kan ‘tarte tatin’ niet zeggen zonder het op een tatadataaa! te doen. Maar goed, het is taart, ooit bij toeval bedacht door 2 Franse zusjes Tatin die een appeltaart bakten. Deze taart is met pruimen, maar kan ook met peer. Of appel. En voor de health gekkies onder ons (waaronder ik), is deze taart met speltbloem. De kunst is om de taart om te keren zonder dat de gesmolten – en dus hete – suiker over je handen loopt. Bakken op eigen risico dus. Komt ie:

Bloemkool. Heerlijk ouderwets met gekookte aardappelen, bechamelsaus met oude kaas en een karbonaatje met jus. Dit recept is ff anders. En snel, vandaar de hurry. En met verse gember, dus een beetje oosters. Maar ook met rozijnen, dus een beetje Suid Afrikaans. Is heerlijk met basmati rijst. Vlees mag je zelf weten…

Wat heeft Wibi nou met eten te maken? Nou, helemaal niks eigenlijk. Behalve als je naar het openluchttheater Caprera gaat in Bloemendaal, waar Wibi ‘toevallig’ speelt. En dan neem je wat lekkers te eten en te drinken mee. Het drinken is natuurlijk een rosé. Het eten een Pan Bagnat. Het ideale picknick eten. Tot nu toe alleen maar lovende kritieken gehad van serieuze fijnproevers. Het is gewoon heel leuk om te maken en als je het vaker hebt gedaan, dan gaat het ook sneller. En dan kan je ook variëren met de ingrediënten. Neem dan een tonijntapenade of gewoon een tonijnmoot uit blik.

Vrijdagavond, dus vis. Ik weet eigenlijk niet eens precies waar dat vandaan komt. In bedrijfsrestaurants merk je het ook altijd; op vrijdag is er vis. Ergens ver in mijn geheugen zegt iets me dat het met katholieken te maken heeft, maar daar kan ik ook volkomen naast zitten. Ik vind vis gewoon lekker, besteed daar graag wat meer tijd aan en op vrijdagavond kan dat.

Niets lekkerder dan een stukje verse tonijn. Hoe minder je ermee doet, des te beter. Maar dan moet het wel vers zijn! Hoe weet je dat? Gewoon, door te ruiken. Als er een scherpe vislucht aan zit, dan niet kopen. Sowieso koop ik geen vis bij een visboer waar zo’n lucht hangt. Het moet er fris en ziltig ruiken. En dat kan best. Ik heb in Parijs bij de Bastille op een markt gelopen bij een temperatuurtje van 35gr en de vis rook daar heerlijk.

Vanavond hebben we ons weer eens verwend met naar onze eigen mening heerlijk recept met zeekraal. Het begon ongeveer zo.

Schoonmoeder en -zus bellen mij afgelopen zaterdag op dat ze in Amstelveen op de markt bij de visboer heerlijke verse zeekraal hebben. “Hoeveel ons wil je hebben?”, “Doe maar 2 ons”. En voordat je het weet heb je teveel. Wat kan je doen met 2 ons (of teveel) zeekraal? Het volgende recept voor 2 personen: